ما را یاری کنید..
شنبه, ۲۹ آذر ۱۳۹۳، ۰۷:۳۳ ب.ظ
ندای هل من ناصر امام زمان(عج) را میشنویم و هیچ!
یاری امام زمان(عج):
امام علی (علیه السلام) فرمود: اعینونی. مرا یاری کنید. امام زمان(عج ) نیز همین حرف را دارد. امام علی (علیه السلام) میفرمایند: " اََعینونی بِوَرع وَ اِجتِهاد وَ عِفَّت وَ صِداد. "
به چهار چیز امام را یاری کنید:
1ـ ورع:
تقوا، گناه نکردن، حالت خود نگهداری.
2- اجتهاد:
تلاش کردن، زحمت کشیدن، خود را به سختی انداختن.
یعنی برای خوب شدن باید زحمت بکشیم. دانه ای که میوه می دهد، زحمت می کشد و پوسته را می شکند و ذرات خاک را کنار زده و با زحمت و بعد از مدتی سر از خاک بیرون می آورد تا به آفتاب برسد. وقتی آفتاب را دید، دیگر سریع تر رشد می کند.
می خواهی رشد کنی و زحمت بکشی و آفتاب جمال آقا را ببینی، خوب رشد کنی و خوب سبز شوی، پس باید اجتهاد داشته باشی.
3- عفت:
جوان باید عفیف باشد. عفت زبان، عفت چشم، عفت کلام.
4- صداد:
محکم بودن، اینکه در مقوله دینداری محکم باشی. باید مثل درخت ریشه کرد. در بیابان شاید بعضی از خارها تا دو متر قد کشیده باشند. ولی خیلی راحت کنده می شوند. اما درخت کاجی که 15 سانتی متر قد کشیده است، کندنش خیلی سخت تر از خار است. چون ریشه کرده است. در مقوله دینداری ریشه کنید. در بحث امام زمانی ریشه کنید تا هر بادی شما را از جا نکند. تا هر کسی که پیش شما آمد، نتواند شما را از حال و هوای دینداری و امام زمانی و اهل بیتی جدا کند و بیرون آورد.
امام زمان(عج) امروز بهترین داروی ماست. بهترین دارویی که می تواند تمام مریض های ما را شفا دهد. یقین داریم، اگر مریض باشیم، به درد امام زمان (عج) نمی خوریم. آنهایی که مریضند و " فی قلوبهم مرض" ( سوره بقره، آیه 24) هستند، آنها به درد امام زمان (عج) نمی خورند. پس اول باید شفا بگیریم. شفای ما همین یاری کردن امام زمان (عج) است. اینکه خدمت کنیم و هر کاری که از دستمان بر می آید، برای امام زمان (عج) انجام دهیم.
میانبر خوبی هم مثل امام حسین(علیه السلام) داریم. هر کسی امام حسینی باشد، بهتر می تواند به امام زمان(عج) نزدیک شود. دارویی شفا بخش مثل گریه برای امام حسین(علیه السلام) داریم. و آن هم اشک برای امام حسین (علیه السلام) و حزن در روضه ها و مصائب امام حسین (علیه السلام) است که درون را شستشو می دهد. زمزم اشک، سینه غبار گرفته را می شوید و تمیز می کند و آیینه قلب را جلا می بخشد.
منبع
۹۳/۰۹/۲۹
رابطه زناشوئی
1475 - و درک و باور این حقیقت که " همسر من، عین خود من است" اساس ایمان بخدا در قلمرو حیات زناشوئی است که محور هر انسانی می باشد! که این باور اساس عدالت نیز می باشد! زیرا ظلم زناشوئی که کارخانه همه مظالم بشری است برخاسته از احساس برتری نسبت به همسر است که همسر را پرستنده و بنده خود می خواهد!
1476 - و از آنجا که همسر، عین نفس خویش است پس همسر پرستی هم عین خودپرستی است. پس پرستش و بندگی همسر از هر سو، عین خودپرستی است که اساس شیطنت است طبق قول الهی!
از کتاب " حدیث وجود " استاد علی اکبر خانجانی