داشتم فکر می کردم که اگر در دوران کارشناسی بهتر درس خوانده بودم، این احتمال وجود داشت که در جمع نخبگان دانشجویی که به محضر آقا میروند؛ باشم.
یعنی خیلی خیلی دلم میخواست که باشم. اما خب غافل بودیم و پشیمانی سودی ندارد.
البته الان میتوانم کمی تا قسمتی جبران کنم ان شا الله.
دوست دارم به عنوان نخبه به محضر رهبرم بروم. اما بالاتر از آن دوست دارم به عنوان یک فرد مفید هرچند خیلی خیلی خیلی ناچیز، دل امام زمانم را شاد کنم.
خدایا! کمکم کن در این راه دشوار..
+ در کتاب فیه ما فیه مولانا میگه : "غفلت، کفر است!"
واقعا به همین سادگی!
هر لحظه که از یاد یار غافل بودیم، گویا کافر بودیم.
گذشتهام سراسر غفلت است..
+ دعا واجبم! دوستان دعا بفرمایند..
۱
۰۶ آذر ۹۳ ، ۱۲:۵۳